மாமன்னர் அவ்ரங்கசீப் ஆலம்கீர் (ரஹ்)அவர்கள்.
فَاقْصُصِ الْقَصَصَ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُوْنَ
ஆகவே அவர்கள் சிந்தித்து நல்லுணர்வு பெறும் பொருட்டு (இத்தகைய) வரலாறுகளைக் கூறுவீராக. (அல்குர்ஆன் : 7:176)
இந்திய தலைநகர் டில்லியிலிருந்து சில கிலோமீட்டர் தொலைவில் உள்ள ஓரு சாலைக்கு இந்த மண்ணை ஆண்ட மாபெரும் பேரரசரின் பெயர் "அவ்ரங்கசீப் ஆலம்கீர்"என்று வைக்கப்பட்டுள்ளது.
இந்த பெயர் மததுவேஷமுள்ள பாசிசஆட்சியர்களின் உள்ளத்தை உறுத்த, அப்பெயரை தந்திரமாக அப்துல்கலாம் சாலை என்று மாற்றிவிட்டனர்.
அவ்ரங்கசீப் "கொடுங்கோண்மையான ஆட்சியாளர்" என்றும்,கோவில்களை இடித்தார் என்றும், இந்து மத விரோதியாக அவரை சித்தரிக்கின்றனர்.
உண்மையிலே அவ்ரங்கசீப் என்பர் யார்?அவரை இவர்கள் இவ்வளவு மூர்க்கமாக எதிர்ப்பதற்குறிய காரணம் என்ன என்பதனை நாம் அறிந்துக்கொள்வது காலத்தின் கட்டாயம்.
உண்மையை உரக்க சொல்லும் வரலாற்றாசிரியர்கள் "முகலாயமன்னர்களில் அவ்ரங்கசீப் பௌர்ணமி நாளின் பூரணச் சந்திரன்"என வருணிப்பார்கள்.
உலகில் தலைச்சிறந்த மாமன்னர்களில் ஒருவராக போற்றப்படும் அவ்ரங்கசீப் ஆலம்கீர்(ரஹ்)அவர்களின் மீது சேற்றைவாரி இரைக்கும் காரியத்தை திட்டமிட்டு செய்கின்றனர்.
இந்தய வரலாற்றை மாற்றுவோம் எனக் கூறி திரிக்கபட்ட புதிய வரலாற்றை மாற்றிஎழுத முயற்சிக்கின்றனர்.எனவே உண்மை வரலாற்றை அறிந்து, அதனை எடுத்து சொல்வோம்.
இந்தியாவில் இஸ்லாமியர்களின் ஆட்சி 800 ஆண்டுகள் என்றால் அதில் பெரும் பகுதி, ஒரு சிறிய இஸ்லாமிய கோத்திரத்தவர்களான முகலாயர்கள் மிக நீண்ட காலம் கிட்டத்தட்ட 317 ஆண்டுகள்(கி.பி 1524 முதல் 1857 வரை) ஆட்சி செய்தனர்.
முகலாயர்களில் சிறந்த ஆட்சியளர்,பெரும் நிலப்பரப்பை ஆட்சி செய்தவர் என்ற சிறப்பு அவ்ரங்கசீப் ஆலம்கீர் (ரஹ்)அவர்களையே சாரும்.
முகலாய மன்னர்கள் இந்தியவில் உள்ள பல பகுதிகளை ஆட்சி செய்திருந்தாலும்.யாருமே ஒட்டுமொத்த இந்தியாவை ஆளவில்லை.
ஆனால் அவ்ரங்கசீப் ஆலம்கீர் (ரஹ்)அவர்களின் ஆட்சி,மேற்கில் கஷ்மீர் மற்றும் பாகிஸ்தானை கடந்து ஆப்கானிஸ்தான் வரையிலும்,கிழக்கில் வங்கதேசம் வரையிலும்,தெற்கே தமிழ் நாடு வரையிலும் பரந்துவிரிந்திருந்தது.
இயற்பெயர் மற்றும் பிறப்பு.
அவ்ரங்கசீப் (ரஹ்)அவர்களின் இயற்பெயர்;முஹ்யித்தீன் அபுல் முளஃப்பர் முஹம்மது அவ்ரங்கசீப் (ரஹ்)என்பதாகும்.
مُحِیُّ الدین ابوالمظفرمحمد اورنگ زیب عالمگیر رحمۃ اللہ تعالٰی علیہ
முஹம்மது அவ்ரங்கசீப் (ரஹ்)அவர்கள் துல்கஃதா பிறை15 ஹிஜ்ரி 1027 அக்டோபர் 24ஆம் தேதி 1618 ஆம் வருடம் குஜ்ராத் மாநிலம் Dahod தஹோத் எனும் ஊரில் மன்னர் ஷாஹ்ஜஹான்,மும்தாஜ் தம்பதியருக்கு மகனாக பிறக்கிறார்கள்.
அவ்ரங்கசீப் (ரஹ்)அவர்களின் மார்க்க பற்று.
ஹழ்ரத் முஜத்திதே அல்ஃப தானி (ரஹ்)அவர்களின் சீடர் ஹழ்ரத் க்வாஜா முஹம்மது மஃஸும் ஸர்ஹிந்தி(ரஹ்)அவர்களிடம் (பைஅத்)ஆன்மீக தீட்சண்யம் பெறுகிறார்கள்.
அவ்ரங்கசீப்(ரஹ்)அவர்கள் மார்க்கம் பயின்ற ஆலிம்,ஃபாஸிலாகவும், இறைசிந்தனையில் ஆபிதாகவும்,துறவுவாழ்வை மேற்கொள்பவராகவும்,குர்ஆன் பிரதியை எழுதி விற்பது மற்றும் தொப்பி தைக்கும் வருமானாத்தில் எளிமையான வாழ்வை மேற்க்கொள்ளும் மன்னராக திகழ்ந்தார் என்பதனை அவரை விமர்சிக்கும் வரலாற்றாசிரியர்களே எழுதிவைத்திருக்கின்றனர்.
ஒரு தடவை ஹழ்ரத் (ரஹ்)அவர்கள் சிறுபிராயத்திலே ஹாஃபிளாகிவிட்ட தன் மகனுக்கு துஆவேண்டி அவர்களின் தந்தை ஷாஹ்ஜஹான்(ரஹ்)அவர்களிடம் அழைத்து செல்கிறார்கள்.
ஹாஃபிளான தன் பேரக்குழந்தையை கண்டு ஷாஹ்ஜஹான்(ரஹ்)அவர்கள் அழஆரம்பித்துவிட்டர்கள்.ஏன் அழுகிறீர்கள் எனக் கேட்க, ஷாஹ்ஜஹான்(ரஹ்)அவர்கள்"ஹாஃபிளின் பெற்றொருக்கு நாளை மறுமையில் சூரியனை விட பிரகாசமான கிரீடம் அணிவிக்கப்படும்.
உன் மகன் ஹாபிள் என்பதால் உனக்கு அப்பாக்கியம் கிடைக்கும,உனை ஹாஃபிளாக்கியிருந்திருந்திருந்தால் எனக்கும் அப்பாக்கியம் கிடைத்திருக்குமே என நினைத்து அழுகிறேன்"என்றார்கள்.
இதனை கேட்டு கலங்கிய ஹழ்ரத் அவர்கள் வெறும் ஆறே மாதத்தில் முழுக்குர்ஆனையும் மனனம் செய்து ஹாஃபிளாகிவிட்டு வந்து தன் தந்தையிடம் உங்களுக்கும் அப்பாக்கியம் கிடைக்கும் என்றார்கள்.
இப்போது ஷாஹ்ஜஹான் தம் மகனைக் கண்டு ஆனந்தக்கண்ணீர்வடித்தார்கள்.
ஃபதாவா ஆலம்கீர்.
ஹழ்ரத் அவர்களின் ஆட்சி காலத்தில் அன்னவர்கள் ஆற்றிய மாபெரும் மார்க்கச் சேவை ’’فتاویٰ عالمگیری‘‘ ஃபதாவா ஆலம்கீர் எனும் பெயரில் ஹனஃபி மத்ஹப் சட்டங்களை பெரும் நூலாக கோர்வை செய்ததாகும்.
இப்பணிக்காக வேண்டி இந்திய தேசத்தின் பிரபல்யமான ஆலிம்களும்,மார்க்கவிற்பன்னர்களும் சேர்ந்து எட்டு வருடங்கள் இக்கிதாபை கோர்வை செய்தனர்.
இன்றும் இந்நூல் ஹனஃபி மத்ஹப் சார்ந்த ஃபத்வா நூல்களில் முக்கியமானதாக பார்க்கப்படுகிறது.
வரலாற்று திரிபும்,உண்மையும்.
முகலாய வம்சத்தின் கடைசி பேரரசர் அவுரங்கசீப், 'சக்ரவர்த்தி' என்ற சொல்லுக்கு முற்றிலும் பொருத்தமானவர் இவர்.
அவுரங்கசீப் மிகவும் பொல்லாதவர். தந்தையே சிறை வைத்தவர்; மக்களை வரிகளால் வாட்டி வதைத்தவர்; மதம் மாற்றியவர் என்று தான் வரலாறு சொல்கிறது. ஆனால், அவரது உண்மை முகமே வேறு.
தனக்கென ஒரு வட்டத்தை உருவாக்கி, அதன்படி வாழ்ந்தவர்; மிகவும் நேர்மையானவர்.
ஷாஜஹானின் கடைசி காலத்தில், அவுரங்கசீப் அவரை கவுரவமான அரண்மனை சிறையில் வைத்திருந்தாரே தவிர, கொடுமை படுத்தவில்லை.
ஷாஜஹானின் உடல், உரிய மரியாதையுடனே அடக்கம் செய்யப்பட்டது. அதுவும், தாஜ்மஹாலில், அவரது பிரியத்துக்குரிய மும்தாஜ் உடலுக்கு அருகிலேயே வைக்கப்பட்டது.
அவுரங்கசீப், 24 மணி நேரத்தில், மூன்று மணி நேரம் மட்டுமே உறங்குவார். வேலை தவிர, மீதமிருந்த ஓய்வு நேரங்களில் இஸ்லாமிய மார்க்க நூல்களை படிப்பதில் செலவிடுவார்; தரையில் தான் படுப்பார்; மாமிசம் உண்ணாதவர்.
அரசாங்க கஜானா பணம் மக்களுக்கு உரியது. அரச குடும்பத்தினர் செலவழிப்பதற்காக அல்ல என்பதில், மிகவும் உறுதியாக இருந்தார் அவுரங்கசீப். தன் சொந்த செலவுகளுக்காக, ஒருபோதும், அவர் கஜானாவை உபயோகித்ததில்லை.
எப்போதும் எளிமையான உடைகளையே அணிவார். ஆபரணங்களை அணியாதவர்; பொன், பொருள் மேல் ஆசையில்லாதவர். வெள்ளி, தங்க பாத்திரங்களை கூட உபயோகிக்க மாட்டார்.
பொதுவாக, மன்னர்கள் தங்கள் பிறந்த நாளில் தகதக உடையணிந்து, உடல் முழுவதும் ஜொலிஜொலிக்கும் நகைகள் அணிந்து மக்களுக்கு காட்சி கொடுப்பதை பாரம்பரியமாக வைத்திருந்தனர். ஆனால், எளிமை விரும்பியான அவுரங்கசீப், தன் பிறந்த நாள் கொண்டாட்டங்களை எல்லாம் அனுமதிக்கவில்லை. அன்றைய தினத்தையும், சாதாரண தினமாகவே எடுத்து கொண்டார்.
அவுரங்கசீப்புக்கு குல்லா தைப்பதில் ஆர்வம் உண்டு. அதே போல, குர்-ஆனை தன் கைப்பட எழுதுவதில், அதீத விருப்பம் கொண்டவர். அந்த இரண்டையும் விற்று, கிடைக்கும் பணத்தில் தான், தனிப்பட்ட செலவுகளை பார்த்து கொண்டார்.
மதுவை, வெறுத்தவர். தன் அதிகாரத்துக்குட்பட்ட பகுதிகளில் மதுவை தடை செய்தார்; அதே போல கேளிக்கை விடுதிகளை இழுத்து மூடினார்; உல்லாச நிகழ்ச்சிகள் நடத்த கூடாதென்று உத்தரவிட்டார்; போதைப் பொருள்களையும் ஒழித்தார்.
அன்றைய காலகட்டத்தில், இறந்த கணவனின் சடலத்தை எரிக்கும்போதே, அதே நெருப்பில், மனைவியும் குதித்து, தங்கள் உயிரை மாய்த்து கொள்ளும், 'உடன் கட்டை' ஏறும் பழக்கம் இந்துக்களிடையே இருந்தது. குறிப்பாக, ராஜபுத்திரர்களிடையே அதிகமாக இருந்தது.
ஒருமுறை, போர்க்களத்தில் இறந்த ஒரு வீரனின் உடலை எரித்துக் கொண்டிருந்தனர். அப்போது, அவன் மனைவியை அந்த நெருப்பில் குதிக்க சொல்லி, சுற்றியிருந்தவர்கள் கட்டாயப்படுத்தினர்.
அங்கு வந்த அவுரங்கசீப், அந்த செயலை தடுத்தார். தங்கள் மத விஷயத்தில் தலையிடக்கூடாதென்று அங்கிருந்தவர்கள் வாதம் செய்தனர். ஆனால், அவுரங்கசீப் விடவில்லை.
'இது அநியாயம். இனி இத்தகைய கொடுமைகள் முகலாயப் பேரரசில் நடக்கக்கூடாது. இந்த சடங்கை தடை செய்கிறேன்...' என்று உத்தரவு பிறப்பித்தார். அதற்காக பல்வேறு பிரிவினரிடமிருந்து எதிர்ப்பைச் சம்பாதிக்க வேண்டியிருந்தது. மிகவும் கஷ்டப்பட்டுத்தான் இந்த சட்டத்தை செயல்படுத்தினர்.
'நவுரோஸ்' என்ற பண்டிகையை அக்பர் உருவாக்கியிருந்தார். மிகவும் உல்லாசமான திருவிழா அது. வண்ணமயமான கொண்டாட்டங்கள் நிறைந்தது. அந்த திருவிழாவின் இறுதியில் பேரரசரின் எடைக்கு சமமான பொன், வைர ஆபரணங்களை மக்களுக்கு கொடுக்கும் வழக்கமிருந்தது.
வீணாக அரசாங்க பணத்தை கேளிக்கைகளுக்காக செலவழிக்க விரும்பாத அவுரங்கசீப், நவுரோஸ் பண்டிகையை தடை செய்தார்.
ஒரு பேரரசராக இருந்தாலும், மிகவும் எளிமையாக வாழ்ந்தவர். அவ்வளவு செலவு செய்து, தன் தந்தை, தாய்க்காக தாஜ்மஹால் கட்டியதையே விரும்பாதவர்.
ஏனெனில், தாஜ்மஹால் கட்டுவதற்கு மக்களிடமிருந்த பணமெல்லாம் உறிஞ்சப்பட்டது; இக்கட்டட வேலையில் மக்கள் கட்டாயமாக ஈடுபடுத்தப்பட்டனர்; உயிரிழப்புகளும் ஏற்பட்டன; அரசு கஜானா படுமோசமாகி போனது.
ஆனால், ஷாஜகானுக்கு மக்கள் முக்கியமாக தெரியவில்லை. தன் மனைவிக்காக கட்டும் கட்டடம் மட்டும் நினைவில் இருந்தது. 1632-ல் ஆரம்பித்த தாஜ்மஹாலின் கட்டடப் பணிகள், 1648ல் தான் நிறைவடைந்தன. தன்னுடைய அன்பு மனைவியின் ஆசையை நிறைவேற்றிய சந்தோஷத்தில், கண்ணீர் வடித்தார் ஷாஜஹான்.
எளிமை விரும்பியான அவுரங்கசீப்பின் கண்களுக்கு, தாஜ்மஹால், அழகாக தெரியவில்லை; துயரமாகவே தெரிந்தது.
அதனால், இன்னொரு கருஞ்சலவைக்கல் மாளிகை கட்டுவதற்காக, ஷாஜஹான் எடுத்த முயற்சிகளை தடுத்தார். இருப்பினும் சில முக்கியமான நினைவு சின்னங்களை கட்டினார் அவுரங்கசீப்.
லாகூரில், 'பாட்ஷாய் மஸ்ஜித்' என்ற மிகப்பெரிய மசூதியை கட்டினார். மெக்காவுக்கு அடுத்தபடியாக, மிகப்பெரிய வெளிப்புற வழிபாட்டு தளத்தை கொண்டது இந்த மசூதி.
டில்லி செங்கோட்டை வளாகத்தில், மோடி மஸ்ஜித் என்ற சிறிய மசூதி ஒன்றையும் கட்டினார். லாகூர் கோட்டையை சுற்றி யிருக்கும், 13 நுழை வாயில்களில் ஒன்றான, ஆலம்கீர் என்ற பிரம்மாண்டமான கட்டடம் அவுரங்கசீப்பால் கட்டப்பட்டது தான்.
அவர் எழுதிய உயில்:
நான் இறந்த பின், எனக்கு நினைவு சின்னங்கள் எதுவும் கட்ட கூடாது. என் கல்லறை மேல் அலங்காரங்களும் இருக்க கூடாது. நான் குல்லாக்கள் தைத்து, விற்று சேர்ந்த பணம் கொஞ்சம் இருக்கிறது. அந்த பணத்தை பயன்படுத்தி என் இறுதி சடங்குகளை செய்யுங்கள்.
அந்த பணத்துக்கு மேல் செலவழிக்க கூடாது. என் இறுதி ஊர்வலத்தில் எந்த வித ஆடம்பரமும் கூடாது. இது போக, திருக்குர்-ஆன் எழுதி, விற்று சேர்ந்த பணத்தை என் பையில் வைத்துள்ளேன். அது புனிதமான பணம். அதை ஏழை மக்களுக்கு தானமாக கொடுத்துவிடுங்கள்.
இவ்வாறு எழுதி இருந்தார்.
அஹ்மத் நகரில், 1707 மார்ச், 3ல் அவரது உயிர் பிரிந்தது. அவரது உயில்படியே இறுதிச் சடங்குகள் நிறைவேற்றப்பட்டன.
அவுரங்கசீப்பின் இரண்டாவது மகன் பகதூர் ஷா, அடுத்து ஆட்சியில் அமர்ந்தார். மிகப்பெரிய பேரரசைக் கவனிக்க அவருக்கு திறமையில்லை. அவுரங்கசீப் காலத்திலேயே கொஞ்சம் கொஞ்சமாக வலுப்பெற்றுக் கொண்டிருந்த மராட்டியர்கள், அவரது மறைவுக்குப் பின், கொஞ்சம் கொஞ்சமாக முகலாயர்களின் இடங்களை கைப்பற்ற ஆரம்பித்தனர். அதனால், முகலாயர்களின் ஆட்சி கலைந்தது.
எளிமையாகவும், நிர்வாகத்தில் கண்டிப்பாகவும் இருந்ததால் தான், அவுரங்கசீப்பால், முகலாயப் பேரரசை கட்டி காக்க முடிந்தது. அவை இல்லாததால் தான் அவருடைய வாரிசுகள் பேரரசை இழந்தனர்.
ஒரு மனிதரின் இன்னொரு பக்கம் இத்தனை இனிமையானதா என்று ரொம்ப ஆச்சர்யமாக இருக்கிறது.
(நன்றி;தினமலர்)
அவ்ரங்கசீப் கோவில்களை இடித்தாரா?
வெங்கட் நாகராஜ் தனது காசி பயண அனுபவத்தை பற்றி எழுதிய இடுகையை பார்த்தேன். மிக சாதுர்யமாக தனது பாசிச கருத்துக்களை மென்மையாக சொல்லி நஞ்சை எப்படி விதைக்கிறார் என்று பாருங்கள்.
//கி.பி. 490 ஆம் வருடம் காசி விஸ்வநாதர் ஆலயம் கட்டப்பட்டது. பதினோறாம் நூற்றாண்டில் மீண்டும் ஹரிச்சந்திர மஹாராஜா ஒரு கோவிலைக் கட்டியிருக்கிறார். 1194 ஆம் அண்டு முகம்மது கோரி நடத்திய படையெடுப்பின் போது இந்தக் கோவிலையும், வாரணாசியில் இருந்த மற்ற கோவில்களையும் இடித்துத் தரைமட்டமாக்கிவிடவே, இது மீண்டும் கட்டப்பட்டிருக்கிறது.
பிறகு வந்த குத்புதின் ஐபக்கால் மீண்டும் இடிக்கப்பட்டு, அவரது மறைவிற்குப் பின் பல அரசர்களால் இக்கோவில் புதுப்பிக்கப்பட்டிருக்கிறது. 1351-ம் ஆண்டு ஃபீருஸ் ஷா துக்ளக் என்பவரால் மீண்டும் இடிக்கப்பட மறுபடியும் நிர்மாணிப்பதில் நீண்ட இடைவெளி. அக்பரின் ஆட்சியில் வருமானத் துறை மந்திரியாக இருந்த தோடர் மால், 1585-ம் வருடம் மீண்டும் ஒரு கோவிலைக் கட்டியிருக்கிறார்.
1669-ஆம் வருடம் அரசாட்சி புரிந்த ஔரங்கசீப் காசி விஸ்வநாதர் கோவிலை முற்றிலும் இடிக்க ஆணையிடுகிறார். கோவில் தரைமட்டமாக்கப்பட்டு அவ்விடத்தில் கியான்வாபி மாஸ்க் என்ற மசூதி கட்டப்படுகிறது. கோவிலின் முக்கிய பூஜாரியாக இருந்தவர் சிவலிங்கத்தோடு கோவிலின் பின்பக்கம் இருந்த ஞானவாபி கிணற்றுக்குள் குதித்து விடுகிறார். இப்போதும் இந்தக் கிணறு காசி விஸ்வநாதர் கோவிலில் இருக்கிறது. எப்போதும் சிவன் கோவில்களில் சிவலிங்கத்திற்கு எதிரே அவரது வாகனமான ரிஷப வாகனம் இருக்கும். தற்போதைய மசூதியை நோக்கி அக்காலத்தில் இருந்த ரிஷப வாகனம் இருக்கிறது. //
எந்த அளவு அவதூறுகளை பரப்ப முடியுமோ அந்த அளவு திட்டம் போட்டு சிலர் பரப்பி வருகின்றனர். ஒரு இடத்தை சுற்றிப் பார்ப்பவர் அதன் அழகை சொல்லி விட்டு அல்லது அங்குள்ள மக்களை சொல்லி விட்டுதான் செல்வார்கள். அதை விடுத்து சர்ச்சைக்குரிய அதன் இடிப்பை வலிந்து திணித்து வெறுப்பை நாசூக்காக விதைக்கிறார். முதலில் கோவில் என்பது வழிபாட்டு தலம் மட்டும் அல்ல. அந்நாட்டின் பொன்னையும் விலையுயர்ந்த சொத்துக்களையும் பாதுகாத்து வைக்கும் பெட்டகமாக இருந்தது. எனவே வெளிநாட்டு படையெடுப்பாளர்கள் முதலில் கண் வைப்பது நம் நாட்டு கோயில்களைத்தான். பல இந்து மன்னர்கள் கோவிலை கொள்ளையடித்துள்ளார்கள். சேர சோழ பாண்டிய மன்னர்களின் வரலாறுகளே இதற்கு சாட்சி! ஆனால் அவற்றை எல்லாம் எழுத மாட்டார்கள்.
இந்த பதிவை எழுதியவர் முகலாயர்களுக்கு எந்த வேலையும் இல்லாமல் ஒவ்வொரு முறையும் இடிப்பதும் பிறகு கட்டுவதுமாக விஸவநாதர் ஆலயத்தின் வரலாற்றை எழுதுகிறார். இடித்தது மொகலாயர் ஆட்சி. அதே ஆட்சியில் அந்த கோவில் எப்படி திரும்பவும் கட்டப்பட்டது? அதை எப்படி அரசு அனுமதிக்கும்? நம் காலத்தில் இடிக்கப்பட்ட பாபரி மசூதியை இன்று வரை கட்ட முடிகிறதா? அறிவியல் வளர்ந்த காலத்திலேயே நிலைமை இப்படி இருக்க 1000 வருடங்களுக்கு முந்தய நிலையை சொல்ல தேவையில்லை. இதுதான் யதார்த்தம்.
ஏன் இடித்தார்?.....
கவிக்கோ அப்துர்ரஹ்மான் சாஹிப் அவர்களின் காணொளி உரையிலிருந்து...
இஸ்லாமியர்கள் எண்ணூறு வருடங்கள் இந்தியாவை ஆண்டிருகின்றனர்.அவர்கள் கோவில்களை இடித்திருந்தால் ஆயிரம் வருடம் பழமையான ஒரு கோவில் கூட மிஞ்சியிருக்காது.
இஸ்லாம் வாளால் பரப்பப்பட்டது என்கிறார்களே!
எண்ணூறு வருட ஆட்சிகாலத்தில் இந்தியாவில் எல்லோரையும் முஸ்லிமாக்கியிருப்பார்களே,ஏன் செய்யவில்லை?இன்றைக்கும் இந்தியாவில் இஸ்லாமியர்கள் சிறுபாண்மையினர்தானே,அவர்களின் தலைநகரான டில்லியில் கூட இஸ்லாமியர்கள் பெரும்பாண்மை இல்லையே ஏன் சிறுபாண்மை?எவ்வளவு பொய்கள்...,
மதுரை ஆதீனத்தின் வரலாறு புத்தகத்தை எனக்கு ஆதீனம் அனுப்பியிருந்தார்.படித்தேன் அதிர்ச்சி அடைந்தேன்...,
அவ்ரங்கசீப் மதுரை ஆதீனத்திற்கு பூஜை தளவாட சாமன்களை டில்லியிலிருந்து அனுப்பியிருக்கிறார்...,அவரை தான் பார்த்து சொல்கிறார்கள் கோவில்களையெல்லாம் இடித்தார் என்று.அவ்ரங்கசீப் காசியிலே உள்ள ஆலயத்தை இடித்தார் என்று எழுதிவைத்திருக்கிறார்கள்...இந்துக்கள் படித்தால் கொதிக்கத்தான் செய்வார்கள்.கொதிக்கவேண்டும் என்றுதான் எழுதிவைத்திருக்கிறார்கள்.அவ்ரங்கசீப் கோவிலை இடித்தாரா?ஆம் இடித்தார்.ஏன் இடித்தார் அதை சொல்லமாட்டார்கள்.அவ்ரங்கசீபும்,அவருக்கு கப்பம் கட்டும் சிற்றரசர்களும் சேர்ந்து பயணம் போய்க்கொண்டிருந்தார்கள்.காசியை நெருங்கும் போது இந்துமன்னர்கள் சொன்னார்கள்.....
"மாமன்னாரே எங்களுக்கு இது புனிதஸ்தலம்.இன்றொருநாள் எங்களுக்கு நீங்கள் அனுமதிக்கொடுத்தால்,நாங்கள் வழிப்பட்டு விட்டு வந்துவிடுவோம்.அவரங்கசீப் "தாராளமாக சென்று வழிபட்டு வாருங்கள். நான் இங்கு தங்கிக்கொள்கிறேன்".என்றார் அவர்கள் வழிபட்டு விட்டு மாலை நேரம் திரும்ப வந்துவிடுகின்றார்கள்.ஆனால் சோதித்துப்பார்த்ததில் ஒரு ராணி திரும்ப வரவில்லை.தேடிப்பார்த்தும் கிடைக்கவில்லை.அவ்ரங்கசீபிடம் முறையிட்டார்கள் எங்கு தேடியும் ஒரு ராணி மட்டும் கிடைக்க வில்லை.
மாமன்னர் போர்ப்படைகளை அனுப்பி கண்டுபிடிக்கச் சொன்னார்.கடைசியில் கோவில் கருவறைக்குள்ளே உள்ள நிலவறையில் அந்த ராணியை நிர்வாணமாக அழுதுக்கொண்டிருந்த வண்ணம் கண்டுபிடுக்கின்றார்கள்.அந்த கோவில் பூசாரி அந்த ராணியை கடத்திக்கொண்டு,கருவறைக்குள்ளே கற்பமாக்கும் வேலையை செய்துவிட்டான்.இதனை பார்த்து துடித்த இந்து மன்னர்கள்,அவ்ரங்கசீபிடம் "மன்னரே இந்த கோவில் தீட்டாகி விட்டது.இதிலே வழிப்படக்கூடாது,நாங்கள் வழிப்பட மாட்டோம்"என்றார்கள் ,அதற்கு அவ்ரங்கசீப் இது உங்கள் விஷயம்.நிங்களே தீர்ப்புச் சொல்லுங்கள்"என்று கேட்டார் இதனை இடித்து விட்டு நீங்களே எங்களுக்கு புதிதாக கோவில் கட்டிக்கொடுங்கள் என்று இநது மன்னர்கள் கேட்க உடனே அவ்ரங்சீப் அந்த கோவிலை இடித்து புதிதாக கோவிலை கட்டிக்கொடுக்கிறார்.இன்று இருக்கின்றதே காசி விஸ்வநாதர் ஆலயம் அது அவ்ரங்கசீபினால் கட்டிக்கொடுக்கப்பட்டது.
இந்த வரலாற்றை அப்துர்ரஹ்மான் சொன்னால் நம்பமாட்டீர்கள்,பேரசிரியர் பாண்டே சொல்கிறார்.
எங்களை பயங்கரவாதி என்கிறான் பிரிவினைவாதி என்கிறான் எத்தனை எத்தனை புரட்டல்கள்...இந்த நாட்டை உருவாக்கிக்கொடுத்தாவர்களே நாங்கள் தானே..என்பத்தி ஆறு தேங்களாக அல்லவா வைத்திருந்தீர்கள்...அலாவுதீன் கில்ஜி அல்லவா ஒரே நாடாக ஆக்கிக்கொடுத்தார்...
உண்மை வரலாறு....
முகலாய பேரரசர்களில் பலர் இந்திய மக்களின் மனதில் இடம்பெற்றிருந்தாலும், ஔரங்கசீப் மட்டுமே விதிவிலக்காக விளங்கினார். இந்துக்களை வெறுப்பவர், மத வெறியன், கொடூரமான அரசன், அரசியல் நோக்கத்திற்காக அண்ணன் தாரா ஷிகோஹ்க்கு துரோகம் செய்தவர் என்று கருதப்படுகிறார் ஒளரங்கசீப்.
இவரது ஆட்சி காலம் கி.பி. 1658-லிருந்து கி.பி. 1707 வரையாகும். இவரது ஆட்சிகாலத்தில் முகலாயப் பேரரசு காபுலில் இருந்து தமிழ்நாடு வரை பெரும் ஆட்சி செய்துவந்தது. இந்தியாவை ஒருங்கிணைத்து, திறம்பட ஆட்சி செய்த முதல் பேரரசர் என்ற பெருமைக்குரியவர் ஔரங்கசீப். முகலாய மன்னர்களில் அக்பரும், ஔரங்கசீப் ஆகிய இருவர் மட்டுமே 49 ஆண்டுகள் சாகும் வரை நாட்டை ஆண்டவர்கள் என்பது குறிப்பிடத்தக்கது....
ஔரங்கசீப்பின் பெருமை...
இவ்வாறு சிறப்பான முறையில் ஆட்சி மேலாண்மை செய்து வந்ததன் காரணமாகவே ஔரங்கசீப் பேரரசால் இந்தியாவின் பெரும் பகுதியை வெற்றிக் கண்டு ஆட்சி செய்ய முடிந்தது. இதனால் தான் இவர் இந்தியாவை ஒருங்கிணைத்த முதல் பேரரசர் என்ற வரலாற்று புகழுக்கு சொந்தக்காரர் ஆனார்.
செஞ்சியை வென்ற ஔரங்கசீப்பின் தளபதி
ஔரங்கசீப்பின் தளபதி சூல்பிகார் கான் என்பவர் தமிழகத்தின் செஞ்சியை வென்றார். இதனால் அகம் மகிழ்ந்து போன ஔரங்கசீப், அந்த பகுதியின் ஆளுநராக (நவாப்) சூல்பிகார் கானையே நியமித்தார்
ஔரங்கசீப்பின் ஆட்சி பரப்பளவு..
ஔரங்கசீப் தன் ஆட்சி பரப்பளவு கந்தகாரில் தெற்கே செஞ்சி வரை விரிவுபடுத்தினர். இவரது ஆட்சிகாலம் வரலாற்று ஆய்வாளர்களால் மிகுந்த விமர்சனத்திற்கு உட்பட்டிருந்தது என கூறப்படுகிறது.
இந்திய வரலாற்றில் ஔரங்கசீப் அளவுக்கு விரிந்து பரந்த சாம்ராஜ்யத்தை ஆண்டவர்கள் யாரும் இல்லை. அவரிடம்தான் கோஹினூர் வைரம் இருந்தது. இத்தனை இருந்தும் அமைதியாகச் சாவதையும், எளிய முறையில் – சாதாரண சமாதியில் நல்லடக்கம் செய்யப்படுவதையுமே விரும்பினார். ஆர்பாட்டம் இல்லாமல் புதைக்கப்பட்ட கல்லறையுடன் தன்னைப் பற்றிய நினைவுகள் மக்களிடமிருந்து மறைந்துவிட வேண்டும் என்று ஔரங்கசீப் விரும்பியிருந்தாலும், உலகம் அப்படி விட்டுவிடத் தயாராக இல்லை. 21-வது நூற்றாண்டிலும்கூட இந்தியா, பாகிஸ்தான் என்ற இரு நாடுகளிலும் அவர் துடிப்பான ஆளுமையாக நினைவுகூரப்படுகிறார்.
மிகவும் எளிமையானவர் ஔரங்கசீப்.
பல வரலாற்று ஆசிரியர்கள் ஔரங்கசீப் மிகவும் எளிமையான அரசர். இவர் செல்வத்திற்கு மயங்கியது இல்லை என்று குறிப்பிட்டுள்ளனர். பெரும்பாலும் வெள்ளை உடைதான் அணிவாராம். இவரது தலைப்பாகையில் கூட ஒரே ஒரு கல் தான் பதிக்கப்பட்டிருந்தது எனவும் சில வரலாற்று கூற்றுகள் மூலம் அறியப்படுகிறது. தனக்கென மாளிகை கூட காட்டியதில்லையாம் ஔரங்கசீப்.
THE MAN AND MYTH
1946 இல் ஜவஹர்லால் நேரு எழுதிய 'டிஸ்கவரி ஆஃப் இந்தியா' என்ற புத்தகத்தில் ஒளரங்கசீப் கடுமையானவர் மற்றும் பழமைவாத சிந்தனைகளைக் கொண்டவர் என்று குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.இந்த கருத்து தவறானது என்று மறுக்கிறார் அமெரிக்க வரலாற்றாசிரியர் ஆண்ட்ரி ட்ரஷ்கே. தமது 'ஒளரங்கசீப்-தி மேன் அண்ட் தி மித்' (Aurangzeb: The Man and the Myth) என்ற புத்தகத்தில், இந்துக்களின் மீது கொண்ட வெறுப்பால்தான் ஒளரங்கசீப் ஆலயங்களை அழித்ததாக கூறுவது தவறு என்று அவர் குறிப்பிட்டிருக்கிறார்.நேவார்க் ரூட்ஜர்ஜ் பல்கலைக்கழகத்தின் தெற்காசிய வரலாற்றுப் பேராசிரியராக பணியாற்றும் ஆண்ட்ரி ட்ரஷ்கே, ஒளரங்கசீப் மீதான இதுபோன்ற கருத்துகளுக்கு ஆங்கிலேய ஆட்சிக்கால வரலாற்றாசிரியர்களே காரணம் என்கிறார். ஆங்கிலேய ஆட்சியாளர்களின் பிரித்தாளும் சூழ்ச்சி என்ற கொள்கையின்படி, இந்துக்களையும், முஸ்லிம்களையும் பிரிப்பதற்கு வரலாற்றாசிரியர்கள் ஊக்குவிக்கப்பட்டதாக அவர் கூறுகிறார்.
ஒளரங்கசீப்பின் ஆட்சிகாலம் 20 ஆண்டுகள் குறைவாக இருந்திருந்தால் நவீன வரலாற்றாசிரியர்கள் அவருடைய வரலாற்றை வித்தியாசமாக புரிந்து கொண்டிருக்கும் வாய்ப்பு ஏற்பட்டிருக்கும் என்கிறார் ஆண்ட்ரி ட்ரஷ்கே ஆனால் அவர் ஆட்சி காலம் 49 ஆண்டுகளாகும்.
15 கோடி மக்களை 49 ஆண்டு காலம் ஆட்சி செய்தார் ஒளரங்கசீப். அவரது ஆட்சிக்காலத்தில் ஏறக்குறைய இந்திய துணைக்கண்டம் முழுவதுமே முகலாய ஆட்சியின் கீழ் இருந்தது.
மகாராஷ்டிராவின் குல்தாபாத் நகரில் ஆடம்பரம் ஏதும் இல்லாமல் எளிமையான கல்லறையில் ஒளரங்கசீப் புதைக்கப்பட்டார் என்கிறார் ட்ரஷ்கே. இதற்குமாறாக, அரசர் ஹுமாயூனுக்காக செந்நிற கற்களால் அழகான கல்லறை டெல்லியில் கட்டப்பட்டது. அதேபோல் ஷாஜகான் ஆடம்பரமாக கட்டப்பட்ட உலக புகழ்பெற்ற தாஜ்மஹாலில் புதைக்கப்பட்டார்.
இந்துக்களின் விரோதி என அழைக்கப்பட்ட அவரது ஆட்சியின்போது உண்மையில் இந்துக்களுக்கு எதிராக பெரிய கொடுமைகள் எதுவும் நடக்கவில்லை. உண்மையில், முக்கியமான அரசுப் பதவிகளில் இந்துக்களை பணியமர்த்தினார் ஒளரங்கசீப்' என்கிறார் ட்ரஷ்கே
_____நன்றி-BBC News jan 23-2020
முகலாய சாம்ராஜ்யத்தின் ஆறாவது சக்ரவர்த்தியாகப் பதவி வகித்த ஔரங்கசீப், இறப்பதற்கு முன் தனது மகனுக்கு எழுதிய கடிதத்தில், ‘அந்நியனாக இங்கு வந்தேன்.. அந்நியனாகவே செல்கிறேன்’ என்று குறிப்பிட்டிருக்கிறார். “மதிப்பிட முடியாத என்னுடைய வாழ்க்கை வீணாகப்போய்விட்டது” என்றும் அவர் தன்னுடைய இறுதிக் காலத்தில் புலம்பியிருக்கிறார்.
இந்திய தேசத்தின் தனிச்சிறப்பே இங்கு கோவில்களும்,மஸ்ஜித்களும் அருகருகே சமயநல்லிணக்கத்தின் அடையாளங்களாக திகழ்வதும்,எங்கள் வழிப்பாட்டு ஸ்தலங்களை போலவே இந்து,முஸ்லிம் சகோதரவாஞ்சையோடு பழகுபவர்கள் என்பதனை பறைச்சாற்றும் விதமாக விளங்குகின்றன.
இந்த சகோதரத்துவத்திற்கும், சமயநல்லிணக்கத்திற்கும் வேட்டுவைக்கும் முகமாக பாசிச பயங்கரவாதிகள் புராணக்கதைகளையும்,வரலாறை இட்டுக்கட்டியும் மஸ்ஜிதுகளை அழிக்க சூழ்ச்சிசெய்கின்றனர்.
நேற்று பாபர்மஸ்ஜிதை ராம ஜென்ம பூமி என தங்களுக்கு சாதமாக தீர்ப்பை வாங்கி கோவில் கட்டிக்கொண்டிருக்கின்றனர்.
இன்று காசியில் கியான் வாபி மஸ்ஜித் கோவிலை இடித்து கட்டப்பட்டது என்கின்றனர்.
நாளை மதுராவிலே உள்ள ஈத்கா மஸ்ஜித் எங்களின் கிஷ்ணஜென்ம பூமி என்று பிரச்சனையை கையில் எடுப்பார்கள்.
இப்படியே இந்தியாவில் மூவாயிரம் மஸ்ஜித்களை இடித்து கோவிலை கட்டுவோம் என்கின்றனர்.
இவர்களின் அதிகார துஷ்பிரயோகத்தையும்,அத்துமீறல்களையும் வல்லோன் அல்லாஹ் முறியடிப்பான் என்பதில் கிஞ்சிற்றும் சந்தேகமில்லை.
ஆயிரம் கரங்கள் மறைத்தாலும் ஆதவன் மறைவதில்லை...
அதுப்போல் இவர்கள் எத்தனை பொய்புரட்டல்கள் செய்தாலும் உண்மை வரலாறு மறையாது.
